Camera Obscura - My Maudlin Career

Πάντα κολλούσα με τους δίσκους της 4AD... Το γούστο του Ivo είναι απαράμιλλο... Αν και τελευταία κάτι κάντρι - φολκ ατασθαλίες με κρατούσαν μακριά από τον κατάλογό της, (να φταίνε τα γεράματα; η συμβίωση με τη Liz; Τι πάει να πει "ποια Liz";) δίσκοι όπως ο εν λόγω με επαναφέρουν...

Πραγματικά κάτι "έξυπνο" έτσι γι' αλλαγή. Οι στίχοι, οι μελωδίες, μέχρι και το εξώφυλλο είναι θεσπέσιο... Τις δεύτερες δεν τις εκτιμούσα ποτέ ιδιαίτερα. Η αιώνια αγάπη για τους Sonic Youth φταίει. Οι οποίοι επίσης βγάλανε καταπληκτικό πραματάκι εφέτος. Τι έχει γίνει; Αλλάζει το μουσικό τοπίο του αγαπημένου μου μουσικού είδους; Ίσως... Για να μην έχω καν κουράγιο ν' αρχίσω τις χριστοπαναγίες... Βέβαια, απ' τη Σκοτία πάντα κορυφές βγαίνανε...

Είναι και που κάθε εποχή χρειάζεται τους Pulp (Smiths?) της... Indie pop with an intelligent twist... Όταν οι αγγλάρες το γυρνούσανε στο "ροκ", κάτι που δεν κατάφερναν ποτέ με ιδιαίτερη επιτυχία, με αποτέλεσμα να κυκλοφορούν άπειρα αίσχος δισκάκια - ποπ ύφος με "αγριούλικες", "ζουζουνιάρικες" κιθάρες... Ξέχασα τι ήθελα να πω...

Πάντα κάποιοι θα κάνουνε καταπληκτική ποπ, απ' το τίποτα... και η 4AD ενίοτε την κυκλοφορεί. Αυτός ο δίσκος είναι ένα καλό παράδειγμα. Με κάνει να αισθάνομαι ωραία. Με κάνει να θέλω να ερωτευτώ αντί απλά να γαμήσω. Με κάνει να μη θέλω να βρίσω...