Women - Public Strain

Δεν μπορώ να βγάλω άκρη... Ειλικρινά. Δεν ξέρω αν φταίει το καλοκαίρι, ή οτιδήποτε, μάλλον αυτό φταίει, ας μη γελιόμαστε, αδυνατώ να εντρυφήσω, να μελετήσω ένα "δύσκολο" έργο... Τα θέλω απλά. Ακόμα κι αν ακούω εμφανέστατες επιρροές από Sonic Youth, Sebadoh, όλο το Lo - Fi συρφετό με σεβαστές δόσεις No Wave που λατρεύω, και πάλι όμως... Και κόσμο έχω ρωτήσει σε φάση, να με κατευθύνει, εκεί έχω φτάσει...
Μου τη σπάει να κάνω λάθος, μου συμβαίνει συχνά, γι' αυτό, η εύκολη λύση είναι η απόρριψη, η "Χέστηκα" προσέγγιση σε οποιοδήποτε θέμα... Ναι, μου είναι ασύλληπτα εύκολο να αδιαφορώ, το πιο γελοίο πράγμα στον κόσμο, απλά "κλειδώνω" απέξω τους πάντες και τα πάντα και συνεχίζω να υπάρχω στην cool as fuck τερατοκατάστασή μου. Σιγά πια.
Η εύκολη προσέγγιση, ή μάλλον η Indiefuck προσέγγιση στο τελευταίο πόνημα των Women, θα ήταν να το αγνοήσω εντελώς, στα αζήτητα θα καταλήξει άλλωστε, και να γράψω για γυναίκες γενικά, το 'χω κάνει στο παρελθόν με μεγάλη επιτυχία. Αλλά αδυνατώ να ανταπεξέλθω και σ' ένα από τα πιο αγαπημένα θέματά μου. Βαριέμαι ν' ασχοληθώ. 
Βέβαια, υπάρχει και η απολύτως γαμάτη επιλογή να γράψω για άντρες. Σε φάση η μπάντα λέγεται "γυναίκες" εγώ θα γράψω για άντρες, γιατί είμαι ο πιο γαμάτος, νταξ; Μαλάκα, βαριέμαι και αυτό να κάνω, οι άντρες είναι το πιο βαρετό φύλο του πλανήτη, ρε πούστη, εκεί έχω καταλήξει και οι περισσότεροι είναι μαλάκες... Ή βλάκες. Ή ατάλαντοι. Ή πέφτουλες. Ή λιγούρια. Ή γουστάρουν Mars Volta. Ή Radiohead. Ή κυκλοφορούνε Εξάρχεια με σαγιονάρα και καλογυαλισμένο νύχι. Ή όλα τα παραπάνω. Για τον πούτσο τελείως.
Ναι...
Για να δούμε... Για το δίσκο κάτι έγραψα... Για γκόμενες κάτι έγραψα... Για ελαχιστόπουτσα ζώα έγραψα... Ναι... Νταξ... "Δημοσίευση Ανάρτησης" 

Κλικ