Τελειώνει ο Ιούλιος και τώρα σκάνε όλα... Ντάξει, απλά δεν παίζει πιο γαμάτη δισκάρα εκεί έξω αυτή τη στιγμή... Ασύλληπτη συνεργασία... Κατάμαυρο DUB απ' τα βάθη της κολάσεως, τελείως, δεν περιγράφεται αυτό το πράγμα... Σε καίει... Εκατομμύρια χρόνια μπροστά από οτιδήποτε κυκλοφορεί εκεί έξω... Και η διασκευάρα του "No, no, no" είναι απλά η καλύτερη εκτέλεση του τραγουδιού που έχει γίνει μέχρι σήμερα...
Παραληρώ; Ίσως... Δικαίως; Σίγουρα...
Παραληρώ; Ίσως... Δικαίως; Σίγουρα...
Τι σκατά, μυρίζουν από χιλιόμετρα διακοπές κι έχω βρει το ιδανικό soundtrack,για να τις γαμήσω, δε γράφω τίποτα ρε, αριστούργημα τεραστίων διαστάσεων, κόλλησα τόσο μα τόσο άσχημα, σκοτάδια, ατμόσφαιρα που γαμάει, κλειστοφοβία, αλλά τόσο γαμάτο... Και κολλάει, ρε πούστη, με το γαμημένο ήλιο, δεν τον διώχνει απλά, τον εξορκίζει...
Συν τοις άλλοις, για μένα, όλο αυτό είναι ή ένωση δύο από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες των σημαντικότερων εταιριών σήμερα... Με λίγα λόγια Pocahaunted + Zola Jesus, Not Not Fun + Sacred Bones... Μαλάκα, είναι σαν όνειρο η φάση... Απ' αυτά που λες "ρε, φαντάζεσαι να παίζανε μαζί αυτοί οι δύο;"... Πες το κι έγινε... Και το αποτέλεσμα είναι αυτό ακριβώς που φανταζόσουν... Βγάζει νόημα αυτό; Το ελπίζω...
Βαναυσότητα, μυσταγωγία, οι καλύτερες στιγμές των Pocahaunted, ναι, το τελικό αποτέλεσμα κλίνει προς αυτή την πλευρά, τη χίππικη... Κορυφή απλά... Τι σκατά, τι να γράψω πια... Τίποτα. Τα κλασσικά. Σκεφτόμουν ένα σωρό, ιστοριούλες, μέχρι και πορνογραφία σκέφτηκα να γράψω αλλά όχι... Κάτι τέτοιοι δίσκοι σκάνε από έμπνευση, που τελικά μου απομυζούν τον οίστρο, την ευκαιρία να αξιοποιήσω το όποιο "ταλέντο" διαθέτω στη γραφή για να εκθειάσω το περιεχόμενό τους...
Αν παίζει να βάλεις μαλλιά μετά απ' αυτό; Σίγουρα... Με τζίβες...
θeλω τζιβες-extension και ενα treesome με τις τύπισσες..
ΑπάντησηΔιαγραφή(ουσιαστικη, εμνευσμενη, μεστη dub, δίχως φλυαριες, ακομα και η διαρκεια των τρακς καταδεικνυει το τελευταιο.)
τι τζίβες ρε?Για μακριά μαύρα μαλλιά γίνεται λόγος εδώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήκοιτα, στο χωριο μου δε λέμε "τζιβες" αλλά "ραστοχελα", ειπα, όμως, να υιοθετήσω τον ορο του υπογράφοντος το κειμενο και χαριν συνεννοησεως, κυριως ομως επειδη συμφωνω με την εκτιμησή του οτι τελικο αποτελεσμα κλινει, σαφεστατα, προς τη χιππικη πλευρα. Ασε που η Zola πλεον εχει ξανθο μαλλι (αστειακι). Ωστοσο, αν αντιλαμβανομαι σωστα το σχολιό σου, Α., ναι, συμφωνω και επαυξανω, η Zola, το πλασμα του σκοτους, σε αυτην τη συνεργασια, "βουτηξε" στις περιοχες* της νεοψυχεδελειας και κυριαρχησε! Εκλεψε τις εντυπωσεις αναμφισβητητα. Ο τροπος που προβαλλει η φωνη της αναμεσα στις νταμπ μπασσογραμμες σε στιγμες με ανατριχιαζει.. I'm a sucker for Zola!
ΑπάντησηΔιαγραφή*τις ιδιες περιοχες, άλλωστε, ειχε αγγιξει και στο "Tsar Bomba" με αξιολογοτατα αποτελεσματα, επισης.
Zola Jesus δε μας χάλασε και με Former Ghosts
ΑπάντησηΔιαγραφή