Μερικές φορές δεν ξέρω γιατί ασχολούμαι...
Άκουσα αυτό το δίσκο τρεις φορές. Δεν έχει τίποτα κακό. Είναι ένα πρώτης τάξεως indie μουσικό χαλί που δε σου αφήνει τίποτα... Έχει κανα δυό καλά, κανα δυο μέτρια προς το καλά, αρκετά αδιάφορα...
Την έχω δει επαγγελματίας τη φάση... Με το ίντερνετ είναι στάνταρ ευκολότερη η δουλειά γιατί δε γεμιζεις το σπίτι με cd με μαλακίες που σου στέλνουνε όλη την ώρα. Έτσι, ακριβώς, είπα να τσεκάρω κάτι που δε μου γυάλισε με την καμία, αλλά είπα ας το τσεκάρω ούτως ή άλλως... Λόγω επαγγελματικής ευσυνειδησίας... Και λόγω αδικαιολογήτου κολλήματος με το φλωρο-indie ήχο...
Νταξ μωρέ, γουστάρω τις κιθάρες τους, τέρμα πρίμα όλα, γουστάρω που μου θυμίζουν Buzzcocks με μια ιδέα Fall... Αν την πρώτη του μήνα λέγαμε ευτυχισμένο το 1991, μπορεί και να γούσταρα περισσότερο... Αλλά δεν είπαμε... Για ορισμένους, η εξέλιξη των πάντων είναι μεγάλη μαλακία... Για τους γκαραζάδες περισσότερο απ' όλους. Μαλάκα, το μοναδικό είδος που φάνηκε να εκτιμά (εκτός του προφανούς) η εν λόγω συμπαθέστατη φάρα μουσικόφιλων ειναι το Shoegazer... Λόγω Ride, όχι My Bloody Valentine. Τι να πεις... Τούτοι οι Good Shoes δεν εξελίσσουν τίποτα... Ούτε καν τη βασική ποπ-πανκ φόρμα που μοσχαναθρέφτηκαν... Έχουν και μαλακία όνομα.
Βαριέμαι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου