Britpop. Cool Britannia. Σκατά με φράουλες.

To άρθρο που πάντα ήθελα να γράψω... Τον απόλυτο ύμνο στη μουσική των '90s... Δεν πάει να πει ότι αυτό βγήκε στο τέλος, μια κλασσική μπούρδα με αυτοβιογραφικές αναφορές είναι πάλι, επομένως, όποιος δε γουστάρει την κάνει. Στο μεταξύ έχω αρχίσει να συγγράφω κάτι τελευταία, και έχω αποφασίσει ότι όσο διαρκεί η σύνταξη του υπερπονήματος, από τα ηχεία θα βγαίνουνε μόνο ήχοι της χρυσής εκείνης εποχής... Αν αντέξω... Για πάμε...

Britpop: Η εξέλιξη του indie ήχου των '80s... Να φταίνε οι Stone Roses; Μια δεκαετία βρετανικού "ροκ" με κεντροδεξιοαριστερές (εργατικές) καταβολές.
Εξώφυλλα, σκατά. Coolness, αρχίδια. Διαμάχες μεταξύ των σταρζ, εμετός.
Ομολογουμένως, οι Blur ήταν μια ιδιαίτερη ποπ μπάντα, που τη θυμούνται όλοι για λάθος λόγους. Οι Oasis ήταν (είναι;) μια καλή ποπ μπάντα, που κανείς δε θέλει να θυμάται, για λάθος λόγους.
Ποιο το νόημα ακριβώς; Εξώφυλλα στην ΝΜΕ τον καιρό μάλιστα που οι Autechre μεσουρανούσαν στα ηχεία μας, στα αυτιά μας, στα κεφάλια μας... Οι πραγματικοί σταρζ... Πρωτοπόροι. Ίσως... Τι έμεινε μετά απ' αυτό;
Οι Happy Mondays παραμένουν πιο φρέσκοι όοοοοολων των προαναφερθέντων... Κοινωνική αδικία... Ή μήπως όχι; Διλήμματα... Αρχίδια... Ποια διλήμματα; Aphex ή Blur; Autechre ή Oasis; ΟΚ, δεν είναι έτσι ακριβώς... Απλά στα τρυφερά αυτιά μου τότε, το να ακούς ηλεκτρονική μουσική σήμαινε αυτομάτως ότι είχες ξεπεράσει το ροκ και είχες "ωριμάσει"... Ναι, τρελή γκομενοπαγίδα τα cd της Ninja Tune...
Τώρα και η ηλεκτρονική μουσική (IDM - intelligent dance music μουαχαχαχα) μοιάζει σα φάρσα... Ό,τι και να βγει ακούγεται ετοιματζίδικο και "παλιό"...
Αλλά ξεχάστηκα...
Τουλάχιστον είχαμε τους Pulp... O Jarvis βέβαια έχει γεράσει... Έχει παλιώσει... Έχει γίνει γραφικός. Δεν ξέρω πως τα κατάφερε, αλλά από το "This Is Hardcore" ο τύπος κατάφερε να απαλλαγεί από οποιοδήποτε Coolness, Style είχε μέχρι τότε.
Θα ακουστώ πολύ κουρέλας αν ομολογήσω ότι γούσταρα το 1ο των Babyshambles; Ότι μου θύμισε εξαιρετική αγγλούρα παλαιού τύπου; Μάλλον... Είναι αλήθεια όμως...
Κοιτάζω πίσω... Μαλακοεποχή... Όλοι έπρεπε να δείχνουμε σαν τραπεζοϋπάλληλοι στο Λονδίνο... Τουλάχιστον τα κοριτσάκια ντυνόταν ωραία... Νταξ, μη λέμε και μαλακίες από τα trends που ακολούθησαν το καλύτερο ντύσιμο αυτή η φάση το είχε... Πανηλίθια πάρτυ... Menswear και Sleeper... Είχε γέλιο, βέβαια... Σε δισκάδικο της Θεσσαλονίκης εγώ με φίλους, να προσπερνάω ένα EP των Fugazi, για το τελευταίο 7" των... Echobelly, ενώ ο κολλητός να θυσιάζει τελετουργικά 5000δρχ και κάτι ψιλά σε σιντί των Dodgy... Μιλάμε για τρελή πλάνη...