Wild Beasts - Two Dancers

Είμαι πεπεισμένος ότι είναι ένας καλός δίσκος... Τον άκουσα... Ένα κομμάτι μου 'μεινε με την πρώτη, το ίδιο μου 'μεινε και με τη δεύτερη...Νταξ, δύο είναι τώρα με την τρίτη... Αυτό, για μένα πάντα, δεν κάνει ένα καλό δίσκο... Αλλά αφού κατάφερα να πείσω τον εαυτό μου, δύσκολα θα μου αλλάξω γνώμη... Με ξέρω τόσα χρόνια τώρα...
Ο προηγούμενος δίσκος τους μ' άρεσε... Το θέμα ποιο είναι τώρα... Ότι σα να βιάστηκαν μάλλον με δαύτον... Σα συνθέσεις που περίσσεψαν. Δεν ξέρω. Καμία διαφοροποίηση στον ήχο, απολύτως. Αυτό, για μένα πάντα, δεν κάνει ένα δεύτερο δίσκο καλό. Αλλά είπαμε...
Επίσης, το σημαντικότερο χαρακτηριστικό του ήχου τους... Η φωνή του έτσι... Έτσι, όπως ο έτσι, του έτσι κ.ο.κ. Ίδια. Ολόιδια. Αυτό, για μένα πάντα, δεν προμηνύει εξέλιξη, άρα δεν περιμένω πλέον ένα καλό τρίτο δίσκο, που να διορθώσει το ατόπημα...
Με ξέρω καλά.
Αλλά ναι, είναι ένας καλός δίσκος. Όπως χιλιάδες άλλοι... Στην εποχή των μηδενικών πωλήσεων, όμως, ο καλός γίνεται μέτριος... Με απλή λογική, λοιπόν, οδηγούμαστε αναπόφευκτα στο εύλογο συμπέρασμα ότι ο συγκεκριμένος δίσκος είναι μέτριος. Αυτό, για μένα πάντα, είναι ένας απολύτως αποτρεπτικός παράγοντας στο να σπεύσω να τον αγοράσω... Είμαι απ' αυτούς που προτιμάνε ένα κακό δίσκο από ένα μέτριο.
Με ξέρω, ρε πούστη, τι να λέμε τώρα, αφού δε θα πάω, αφού με ξέρω, αφού όλο αυτά κάνω...
Αηδία έχω καταντήσει... Στ' αρχίδια μου όμως. Για πρώτο review μετά τις ξέφρενες, καραμαλακισμένες διακοπές μου καλό είναι. Αμάν πιά.