Έστω ότι υπάρχει ένα είδος μουσικής νταξ; Απ' αυτά στα οποία εντάσσονται από το μουσικό τύπο οι μπάντες, και οι ίδιες δεν αποδέχονται ποτέ ότι ανήκουν... Ας το ονομάσουμε... Heavy Metal. Ναι, είναι ένα καλό όνομα...Ο ήχος σου, για να είναι ολοκληρωμένη η ένταξη της μπάντας σου στο μουσικό genre που μόλις επινόησα, πρέπει σαφώς να υπακούει σε κάποιους κανόνες... Ή μάλλον νόμους.
Αρχικά, οι μουσικοί που θα απαρτίζουν το σχήμα που θα υπηρετήσουν με σθένος το μουσικό είδος που εδώ περιγράφεται για πρώτη φορά, θα πρέπει να έχουν πλούσια κώμη, περίσσεια τεστοστερόνης (ή τουλάχιστον να προσποιούνται), γνώση του οργάνου τους (του μουσικού) σε επίπεδο αποφοίτου του Harvard, σχέση με το όργανό τους σχεδόν ερωτική (εδώ τα πράγματα είναι μάλλον μονόδρομος), και μάλιστα να έχουν ασχοληθεί τόσο πολύ μ' αυτό (ομοίως) ώστε να στερούνται οποιαδήποτε μικροποσότητα ευρύτερης παιδείας. Ενδείκνυνται κολλητά ρούχα και τρομακτικό ή/και θηλυπρεπές make-up, γι' αυτό το κάτι παραπάνω...
Στη συνέχεια προσθέτουμε ουρλιαχτά, κακία, σόλο που τρώνε πάνω από το μισό κομμάτι, γλυκερές μπαλάντες με σόλο που καλύπτουν σχεδόν όλο το κομμάτι, instrumentals όπου όλοι οι οργανοπαίχτε θα κάνουν σόλο πλην του τραγουδιστή, ο ρόλος του οποίου είναι να επιδίδεται σε ασκήσεις ύφους (βλακώδους ύφους) - performance όλο νόημα, αλληλεπιδρώντας με το κοινό, ώστε αυτό με τη σειρά του να δώσει βάση στον εκάστοτε σολάριο και να τον επευφημεί επαρκώς...
Ο πρώτος δίσκος επιβάλλεται να έχει σαν τίτλο το όνομα του συγκροτήματος καθώς και ομώνυμο κομμάτι... Το εξώφυλλο θα απεικονίζει απαραίτητα ένα μυώδη άντρακλα, με μαλλιαδούρα, μηχανάρα και πέντε ξεβράκωτες γύρω γύρω... Ο τυπάς θα απειλείται στο βάθος από δαιμονικά πλάσματα, αλλά, φυσικά, δε θα μασάει τον πούτσο του, γιατί θα 'χει και μια σπάθα αρκετά μεγαλύτερη από το μόριό του...
Σημείωση: Ο μπασσίστας είναι αντικείμενο χλεύης και πρέπει να του απαγορεύεται η σύνθεση μουσικής. Τα αποτελέσματα μπορεί να είναι τόσο καταστροφικά για την ακοή, όσο τα γούνινα βρακιά για την όραση.
Ανακατέψτε τα υλικά με στοργή και ιδού. Μια νέα ηχητική επανάσταση έρχεται...
Τώρα τι σχέση μπορεί να έχουν οι Clientele και το τελευταίο τους πόνημα με τα παραπάνω, πιστεύω το 'χετε πιάσει. Για να δω χεράκια... Καμία... Σωστά...
γειά!
ΑπάντησηΔιαγραφήτι έχετε φαγωθεί πια με το μέταλ, μια χαρά αντι-τρέντυ μουσική είναι, με τους δικούς του κώδικες ενδυμασίας, συμπεριφοράς και επικοινωνίας. δλδ ο morrisey & o boy george (λέω δυο τώρα στην τύχη) ήταν λιγότερο γραφικοί από τους manowar & king diamond στα 80s; ή από τη la roux & την beth ditto σήμερα;
anyway, τελικά το clientele λέει τπτ;
Λοιπόοοοον...
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι αρχικά που κάποιος μου μιλάει στον πληθυντικό... Λίγη ευγένεια δεν έβλαψε κανένα...
Και η απάντηση σε όλα τα ερωτήματα που θέτεις είναι: ναι.
μάλιστα.
ΑπάντησηΔιαγραφήσόρυ, αλλά δε μ' αρέσει να με ειρωνεύονται -τουλάχιστον όχι με το χαίρω πολύ, και σίγουρα όχι πρωί-πρωί με την τσίμπλα στο μάτι.
γράφεις καλά πάντως.
καλή συνέχεια.
Αν είχα σκοπό να σε ειρωνευτώ, αυτή τη στιγμή θα αισθανόσουν πολύ άσχημα... Τώρα αισθάνομαι εγώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ φάση ποια είναι... Προσπαθώ να γράφω ακριβώς όπως μιλάω. Κοινώς, αν με είχες μπροστά σου δε θα το έπαιρνες έτσι.
Και όσο για το Clientele, αν περιμένεις ακόμα απάντηση, μ' άρεσε πάρα πολύ, αλλά αν συμπαθείς έστω και στο ελάχιστο τους Manowar, μην το τσεκάρεις καν.
Και επίσης, το μέταλ το θεωρώ πιο "γραφικό" αν θες, διότι στηρίζεται στην εμετικότερη κατ' εμέ εκδήλωση αποτυχημένης σεξουαλικής ζωής... το αντριλίκι.
sorry mate, my bad. ξύπνησα στραβά το πρωί και μάλλον έψαχνα αφορμή για μίρλα.
ΑπάντησηΔιαγραφήσυμφωνώ μαζί σου όσον αφορά το αντριλίκι στο metal. απλώς μάλλον επειδή πέρασα τη metal φάση στην εφηβεία, έχω συνηθίσει το μπλιαχ της υπόθεσης και δε μου κάνει εντύπωση. βέβαια, με ελάχιστες εξαιρέσεις πχ manowar, όπου όντως τα άτομα είναι γκάου, τις περισσότερες φορές η εικόνα αυτή αποτελεί μια σπέκουλα πάνω στη σεξουαλική ανασφάλεια του ακροατή, όπως πχ και ο ασέξουαλ ναρκισσισμός του morrisey, ή οι εξαλλοσύνες του boy george (μια και αυτούς ανέφερα). δλδ το κόλπο είναι το ίδιο, απλά αλλάζει η αισθητική και το target group.
anyway, το clientele θα το δοκιμάσω, μιας και το strange geometry με είχε αρέσει πολύ. τα λέμε!
Album που ωθεί τους κυνόδοντές μου να ξεπροβάλουν προκλητικά .
ΑπάντησηΔιαγραφή