29/11/10

Rhys Chatham - The Bern Project

Να γράψω τι, ρε μαλάκες; Όχι, σοβαρά τώρα... Τι να γράψω; Σοβαρά ρε... Ρε, είναι σα ν' ακούω τις φωνές στο κεφάλι μου... "The dawg made me do it"... Δεν είναι απλό, δε γράφεις μια "κριτική" της πούτσας και καθαρίζεις... Τι να κριτικάρεις στην τελική; Το έργο είναι άψογο τελείως... Να το συγκρίνω με τι; Με κάποιο από τα προηγούμενά του; Υπάρχει λόγος; Θα το κάνει έστω και ελάχιστα πιο κατανοητό; Πιο προσβάσιμο; Πιο ουσιαστικό; Δε νομίζω...
Το "Bern Project" είναι αυτό που είναι, είναι μια παρουσία, μια οντότητα από μόνο του, κάνει εντύπωση, ξεχωρίζει... Μαλάκα, πρέπει να το τσεκάρεις για να καταλάβεις, εγώ μαλακίζομαι εδώ πέρα, τσέκαρε τέχνη ρε...

*Τέλος 1ου Μέρους*

Ναι... Και τώρα η πικρή αλήθεια. Απ' την υποχρέωση βγήκαμε, ο λογαριασμός στην Τράπεζα είναι κατά τι πιο ενισχυμένος, ας δούμε λίγο πως είναι τα πράματα. Δεν κατάφερα να το ακούσω ολόκληρο καν. Σκυλοβαρέθηκα. Συνθέσεις που περιδινίζονται αενάως με σκοπό... Με τι σκοπό; Με κανένα ίσως; Μάλλον. Μαλάκα, τα πράματα είναι απλά, δεν είμαι ούτε φοιτητόνι να εντυπωσιάζομαι με ό,τι "καινούριο" και "ιδιαίτερο" μου πασσάρει ο καθείς, ούτε πενηντάρης να αναγνωρίζω την αξία και τη σοβαρότητα ενός έργου. Στ' αρχίδια μου, βασικά. Το σέβομαι το παρελθόν του θείου, αλλά νταξ, τι σκατά θα κάνει πιά; Δεν ξέρω, μπορεί και να 'χω υπερεκτιμήσει τη νοημοσύνη μου, πράγμα αδύνατο, μπορεί όταν γράφω "τέχνη" να αναφέρομαι σε κάτι σημαντικό αποκλειστικά σ' εμένα, μπορεί στη φάση που είμαι να αρέσκομαι να εντοπίζω την ομορφιά στην απλότητα. Χμμμμ... Ναι. Αυτό ακούγεται αρκούντως ρομαντικό και ειλικρινές, άρα αυτό θα είναι... Wire Magazine, φάε τ' αρχίδια μου. 

2 σχόλια: