Skullflower - Strange Keys To Untune God’s Firmament

Το ν' αράξεις ν' ακούσεις ολόκληρο ένα δίσκο των Skullflower απαιτεί τρελή προσπάθεια... Τρελή συγκέντρωση...  Σε φάση εγκαθίσταται το κέντρο της κολάσεως στο δωμάτιό σου κι έχεις να υποστείς το χάος το ίδιο... Δύσκολη κατάσταση, όσο δεν πάει... Κιθάρες απ' το διάολο, θόρυβος, εξαγνισμός, μια λιτανεία για την εξάλειψη του τίποτα, τέχνη που σε γαμάει, σε γεμίζει, κολλάς άσχημα, χάλια τριπάρα, δε χάνεται, με την καμία παρόλα αυτά, σε μεμονωμένες στιγμές είσαι ο άξονας των πάντων όσο ο τεράστιος αυτός ήχος σε λούζει, οδύνη ρε πούστη και ταυτόχρονα μια αδικαιολόγητη καύλα.. Στο μεταξύ, ακόμα και το στήσιμό τους ως αρσενικές μάγισσες το γουστάρω άσχημα... Είναι το κόλλημα με παγανιστικές μπούρδες που 'χω από μικρός... Ναι, τα comics της Vertigo φταίνε πάλι... Stonehenge, Druids, The Olde people φάση και κιθάρες... Συνδυασμός που σκοτώνει, απλά... Αξεπέραστοι...