Best Coast - Something in the way

Για κάποιο λόγο είχα την εντύπωση ότι το το όλο shit-fi scene θα το γούσταρα... Ίσως επειδή γούσταρα το lo-fi παλιότερα, ίσως γιατί ήμουν της κασσέττας πάντα, δεν είχα αρκετά φράγκα ν' αγοράζω δίσκους, το βδομαδιάτικο που μου δίνανε στο σπίτι ίσα που μου έφτανε για τα ποτά και τα τσιγάρα του Σαββάτου, μαλάκα, είχα δύσκολα παιδικά χρόνια, όχι μαλακίες, προβλήματα μέχρι απέναντι, ο ορισμός της δυσλειτουργικής οικογένειας, ρε δε μου δίνανε φράγκα για δίσκους, το καταλαβαίνεις λέμε; Έκανα και κάτι βουτιές στο πορτοφόλι της μάνας μου, όταν τα σύνδρομα στέρησης καινούριας μουσικής βαρούσανε κοκκινίλες, αλλά από ένα σημείο και μετά οι κηδεμόνες μου νομίζανε ότι είχα πέσει στην πρέζα και μου τσεκάρανε τα μάτια όποτε γυρνούσα από το σχολείο... Δε βλέπανε τη δισκοθήκη που θέριευε... Ευτυχώς... Άλλες φορές, δε γινόμουνα κώλος στις μπύρες την ώρα των θρησκευτικών, γιατί θα έσκαγε η παραγγελία από τη Hitch Hyke και τι θα 'δινα στον Αντώνη; Γάμησέ τα. Αιματηρές οικονομίες, δράματα λέμε. Ευτυχώς παραγγέλναμε πάντα κάμποσοι μαζί και τα 'γραφα σε κασσέττες... Άμα δεν είχα μία, κάτι που συνέβαινε αρκετά συχνά, έγραφα πάνω σε κάτι κατασκονισμένες BASF που είχανε Αττίκ και Βέμπω, του παππού μου. Αυτές είχανε τον πιο σκατά ήχο απ' όλες, παρόλα αυτά μου στρώσανε τη μουσική παιδεία, καθώς μέσω εκείνων έμαθα Fugazi, Jawbox, Girls VS Boys, JSBX, etc etc etc.. Όλα μοιάζανε σαν την ώρα της ηχογράφησης να επιτέθηκε στο συγκρότημα ένα σμήνος από εξοργισμένα τριζόνια, αλλά δε με χάλαγε καθόλου...
Οι Best Coast έχουν αυτό το χάλια μαύρα ήχο από τις κασσέττες μου. Συγκινήθηκα σε φάση. Το δε ΕΡ τους, είναι ό,τι καλύτερο έχει να επιδείξει το scene που προανέφερα... Η τύπισσα ήταν και στους αγαπημένους μου Pocahaunted... Της γύρισαν τα μυαλά φαντάζομαι μετά από τόση λιτανεία... Και παρήγαγε αυτό το ωραιότατο surf, pop καρα-lo-fi πράγμα που μου γάμησε το μυαλό, με μόλις τρία τραγουδάκια, απλά, λιτά και απέριττα...