26/11/09

Sleater Kinney - A Quarter To Three

"It's one a.m. you haven't called - It must be four wherever you are - And the photo booth strip, and the letter you wrote - they feel like nothing I could hold"
Η αγαπημένη μου μπάντα κάποτε... Τις ξαναθυμήθηκα πρόσφατα... Στριφνές κιθάρες, τσιρίδες, γάμησέ τα ρε, έρωτας, ξέρω 'γω, είναι κάμποσος καιρός τώρα που ξενερώνω με τα χρόνια που φύγανε, όχι ότι έχω κανα όφελος απ' όλο αυτό, αλλά να μωρέ, ξερω 'γω... Δεν ξέρω, βασικά... Μπορεί να φταίει και η αποχή από οτιδήποτε αλκοολούχο... Είπα να στρώσω... Πολύ ευαίσθητο προσωπικό δεδομένο, αλλά στ' αρχίδια μου βασικά, ελάχιστοι εκεί έξω γνωρίζετε τη φάτσα μου, και όσοι από σας τη γνωρίζετε, έχετε έρθει αντιμέτωποι με το πρόβλημα... Λυπάμαι γι' αυτό...

"Nothing bad, nothing free, there's nothing left for me to feel"
Μαλάκα, παίζει να διανύω μια απ' τις πιο γαμημένες φάσεις της ζωής μου
... Ειλικρινά... Και κλωτσάω στα μούτρα όσους πάνε να με στηρίξουν με οποιονδήποτε τρόπο... Η σχέση μου με το μπουκάλι με γάμησε, με ξεπάτωσε, αλλά νομίζω το ξεφορτώνομαι ρε, είχα τρελά κενά μνήμης, βράδια ολόκληρα από τη ζωή μου χαμένα, στο βρόντο, που δε θυμάμαι τίποτα, ακόμα και πράγματα, πρόσωπα, συμπεριφορές που θα 'θελα να θυμάμαι, γαμώτο, δεν είναι πια εκεί. Εκείνη την ώρα λες "ναι, ρε πούστη, αυτό που συνέβη μόλις, γάμησε, πρέπει να το θυμάμαι αύριο, ας το θυμάμαι αύριο, είναι έντονο, θα το θυμάμαι". Και το ξεχνάω. Έτσι απλά.

"It's like going to bed at a quarter to three - finally tired, finally empty"
Άδειος τελείως...
Τελείως ρε... Έριξα την τελευταία κλωτσιά στην αυτοκαταστροφή... Και τώρα μου λείπει πιο πολύ κι απ' τον αέρα... Αλλά ναι, είναι για το καλύτερο... Γιατί όμως, ρε πούστη, δεν αισθάνομαι καλύτερα; Αυτό ακριβώς κάνω... Περιμένω... Μέχρι να μην μπορώ να κρατήσω τα μάτια μου ανοιχτά... Καμιά φορά παίρνει περισσότερο απ' όσο νομίζω... Καμιά φορά παίρνει και όλη τη νύχτα... Και δεν το ξέρει κανείς...

"Should I be up to play the game - back and forth get back at me - and my confidence fell and I feel so mad - tell me whose side are you on?"
Γαμώ τις μπάντες ρε... Θα μπορούσα να διαλέξω κάλλιστα οποιοδήποτε άλλο από τα κομμάτια τους, σίγουρα, κάποιος στίχος, κάποια λέξη, κάποια νότα θα ανταποκρίνεται στην κατάστασή μου... Σίγουρα ρε... Όλα... Δεν ξέρω πως στο διάολο το 'χουνε καταφέρει... Ίσως αν ακούσω όλη τη δισκογραφία τους ξανά να μπορέσω να βρω το στίχο, τη λέξη, τη νότα που θα με επαναφέρει... Που; Εκεί που θα 'θελα να 'μαι... Ή εκεί που δεν πήγα ποτέ...

"It's like going to pieces could fix everything, at this point I'm really me"
Ό
πως αυτό το τελευταίο... Δεν ξέρω αν γίνω κομμάτια, αν θα φτιάξουν όλα (γαμάω στη μετάφραση)... Αυτή τη φορά πραγματικά δεν ξέρω... Στο παρελθόν, φυσικά και δε διορθωνόταν τίποτα, αλλά ξεχνούσα ρε... Ξεχνούσα πολύ εύκολα... Πράγματα, πρόσωπα, συμπεριφορές... Τώρα πρέπει να ξεχάσω ολόκληρο εθισμό και δεν ξέρω αν θα 'ταν σωστό να επιτρέψω στον ίδιο να με βοηθήσει να τον ξεπεράσω...
Δεν ξέρω, βασικά... Δεν ξέρω τίποτα πια...

7 σχόλια:

  1. αν σου έλεγαν "το ποτό ή τη μουσική ή και τίποτα απο τα δυό" τι θα διάλεγες?
    Αυτό που θα απαντήσεις, ε, αυτό ξέρεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ολόψυχα με την αυτοκαταστροφή και τους κολασμένους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. mou thymizeis TON syggrafea, tou opoiou h eikona "kosmei" kapoio palaiotero post sou edw

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Φίλε indiefuck. Ανακάλυψα πρσόσφατα το blog σου και ήθελα να γράψω δυο πράγματα, αλλά δεν ήξερα που.. Αποφάσισα
    να γράψω με αφορμή τις sleater-kinney, γιατί απο τότε που ανακάλυψα το the woods, η ακρόασή του συγκρίνεται
    μόνο με ανελέητο σεξ. Δεν υπερβάλω καθόλου, κάθε φορά που το βαζω, τερμα τα ηχεία, καταλήγω ξαπλωμένος στο πάτωμα
    έχοντας χάσει 2 κιλά ιδρώτα. Μέσα στο blog σου βρήκα αρκετούς δίσκους που θα μπορούσαν να με "αρρωστήσουν" (κλέβω ατάκες)
    αν και διαφωνώ πλήρως με πολλά review καθώς νπιστεύω πως απαξιώνεις πλήρως καλλιτέχνες που αξίζουν. Ειλικρινά δεν θέλω να σε προσβάλω, ούτε
    να κάνω κριτική για την κριτική, άλλωστε κατάλαβα ότι ο χαρακτήρας τους blog είναι αρκετά προσωπικός και στόχος του δεν είναι ηεπαγγελματική κριτική (επίσης οι μουσικές μου γνώσεις είναι πολύ πιο περιορισμένες απ' τις δικές σου, οπότε έχεις άλλα μέτρα σύγκρισης). Τεσπά, για μην σε ζαλίζω άλλο,
    απ' ότι κατάλαβα έχεις ένα εθισμό με τη μουσική, γεγονός που θα με 'κανε να 'βλεπα με θετικό μάτι και έναν τύπο που (σ'ενα παράλληλο σύμπαν) θα πριόνιζε τη γιαγιά μου με ξυλοκοπτικo husqvarna

    Η μουσική είναι το χειρότερο και συναμα το καλύτερο ναρκωτικό ever. Φιλικά, Στέλιος :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή