Last Nite... Nechayevschina - Faust

Μετά τα ρόχαλα που εισέπραξα από δύο εκλεκτούς συνοδοιπόρους στο αίσχος που αποκαλώ ευγενικά "η ζωή μου" αγκαζάρισα τη μακροβιότερη σχέση που είχα με μουσικό, τον αλλιώς γνωστό και ως "ο Άνιμαλ του Μάππετ Σόου με Σάρκες" και τραβηχτήκαμε στο Κύτταρο... Μεταξύ μας για το σαππόρτ πήγα... Η μουσική μου παιδεία ξεκινάει μέτα το '77, και το να δω κάτι γεροχίππυδες να χτυπιούνται δεν ήταν και η καλύτερή μου... Σαφώς και είμαι αδαής, όπως μ' έχουν αποκαλέσει στο παρελθόν, και μου το απέδειξε περίτρανα αυτό που άκουσα, αλλά κυρίως, αυτό που είδα...

Οι Nechayevschina είναι ούτως ή άλλως μία από τις αγαπημένες μου μπάντες στο πολύπαθο scene και δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός... Stoner Drone Rock Jam Thang με ασύλληπτο groove, σχεδόν πλήρως αυτοσχεδιαζόμενο, έκφραση, μπάντα με νόημα ρε, νόημα, ποιοι άλλοι μπορούν να το καυχηθούν αυτό, όπως και ποια άλλη σαππόρτ μπάντα μπορεί να καυχηθεί ότι είχε όλο το κοινό μπροστά να κουνάνε τα κεφάλια πάνω-κάτω... Μιλάμε για γαμάτο groove, εξοντωτικά αργά σημεία και όταν ανεβαίνανε οι εντάσεις... Εξαγνισμός...

Οι Faust είχανε στήσει στη σκηνή μπετονιέρες, τρυπάνια, αλυσοπρίονα, γάμησέ τα, ξεκινήσανε θορυβοδέστατα, προχώ, ξέρω 'γω, νταξ δεν είμαι και ο πλέον κατάλληλος να μιλήσω για την προσφορά του kraut rock στη σύγχρονη μουσική παραγωγή, δεν είμαι ειδικός, αλλά αυτό που άκουσα, σίγουρα δεν μπορεί να θεωρηθεί "παλιό" ή οτιδήποτε... Μας προειδοποιήσανε ότι θα παίξουνε δύο σετ της μίας ώρας (!) με ένα τέταρτο διάλειμμα και μας ευχαρίστησαν που δεν καπνίζαμε... Χα...

Ζητώ συγγνώμη από τα γερόντια, αλλά όταν συμβαίνει τέχνη μπροστά στα μάτια σου, η υπόθεση σηκώνει τσιγάρο... Μιλάμε για πολύ τσιγάρο...

Η προσέλευση του κόσμου, για μένα, ήταν ικανοποιητικότατη, μπορούσα να πάρω τα μαρτίνι μου (μπλιαχ) άνετα... Ο ήχος ήταν πάααααρα πολύ καλός, αλλά δεν έχει να κάνει ναι...

Προς το τέλος του 2ου σετ έγινε το χάος, άρχισε να δουλεύει η μπετονιέρα, ο μπασσίστας της πετούσε χαλίκια, πήρε και το αλυσοπρίονο και "χάραξε" ένα "Live On" σε μια πλάκα φελιζόλ, κάνοντας τη σκηνή χάλια, στα μισά του πρώτου σετ είχανε κι ένα κομμάτι με 2 ραπτομηχανές και live ξυλογλυπτική, ό,τι να 'ναι λέμε, τέχνη, δεν μπορώ να το συγκρίνω με οτιδήποτε έχω δει μέχρι σήμερα, γάμησέ τα με στείλανε στο διάολο, με γεμίσανε...

Ήτανε, λέει, η 2η φορά που σκάγανε στα μέρη μας, δεν πήγα την 1η, αλλά ένα είναι σίγουρο, την 3η φορά θα είμαι πάλι εκεί...
Για τις φωτό τα εύσημα στον Άνιμαλ...