10/4/11

The Residents - Lonely Teenager

Αυτή την "επιστροφή" δεν την περίμενα με την καμία. Και μάλιστα δεν περίμενα να με αφήσει τόσο μαλάκα όσο τελικά με άφησε.
Τέχνη ρε πούστη. Τόσο μπροστά που είναι σα να σε τραβάει ένας γάντζος απ' τ' αρχίδια. Όχληση. Για να μη χρησιμοποιήσω πιο κατάλληλη λέξη. Δεν ξέρω ρε. 
Με τους Residents είχα πάντα αυτή τη "χμμμμ... πολύ ενδιαφέρον" σχέση, όχι ουσιαστική, δεν είχα χωθεί τρελά στη δισκογραφία τους, αλλά πιστεύω ότι αν μπεις στον κόπο, θα ξυπνήσεις μια μέρα με λίγο μεγαλύτερο εγκέφαλο. Δεν είναι αργά, μπορεί να το κάνω κάποια στιγμή.  
Πραγματικά όμως ρε, παραμένει απορίας άξιο πώς στον πούτσο μία μπάντα με τόσα χρόνια παρουσίας κατόρθωσε να κυκλοφορήσει κάτι τόσο ξεχωριστό... Σκοτεινό όσο δεν πάει, τελείως διαφορετικό σε σχέση με ό,τι κυκλοφορεί αυτή τη στιγμή. Δεν έχω λόγια, πραγματικά. Γι' αυτό σκάω...  

4 σχόλια:

  1. Ο τελευταίος τους δίσκος οφείλει να έχει φωτό με τις μούρες τους και ένα γρατζουνισμένο κενό βινύλιο. Πόσο γαμάνε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Όπως τα λες ακριβώς... Που 'σαι, έχω αρχίσει να παίρνω παρουσίες για Πέμπτη... Χρειάζεται να ρωτήσω αν θα παρευρεθείς; Δε νομίζω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Προμηθεύτηκα το μαγικό χαρτάκι σήμερα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Απίστευτη μπάντα... Κόλλημα απίστευτο

    ΑπάντησηΔιαγραφή