Οι γκαραζάδες είναι σαν τους μεταλλάδες. Κάτι φίλοι μου το λέγανε αυτό. Είμαι σίγουρος ότι το υποστηρίζουν και σήμερα. Δεν έχουν άδικο. Αν εξαιρέσεις τη μουσική αυτή καθεαυτή, τα υπόλοιπα είναι ολόιδια.
Ακόμα κι αυτά που γράφουν για τη μουσική αυτή καθεαυτή. Μανιασμένα σόλο στην κιθάρα οι μεν, τα ίδια και οι δε. Τα επηρεασμένα από τα '60s είναι μια παραπληγική πεντατονική, τα επηρεασμένα από τον αυνανισμό είναι ατελείωτα και βαρετά. Η τελευταία πρόταση γνωρίζω ότι δεν κάνει περισσότερο φανερή την ομοιότητα μεταξύ των δύο genres για την οποία αγορεύω τόση ώρα, αλλά γουστάρω τρελά να κολλάω το "μέταλλος" με το "αυτοϊκανοποίηση και γκόμενα να έχω".
Αλλά παρασύρθηκα, με συγχωρείτε.
Αλλά παρασύρθηκα, με συγχωρείτε.
Απόκοσμα ουρλιαχτά (και καλά), ντραμς που ακούγονται σαν να βαράνε το διάολο (και καλά), τα ίδια ρε. Οι κατσαρολομαλλιάδες με τα κοστούμια μου φαίνονται το ίδιο γραφικοί με τους θρασάδες με την αφάνα, τα κολλάν και τα μποτάκια τα Strike, νταξ, οι πρώτοι είναι σαφώς αξιότεροι γενετικά για ζευγάρωμα - αναπαραγωγή και οι γκαραζούδες είναι πολύ πιο ελκυστικές από τις μεταλλούδες. Ε ναι ρε μαλάκα, καρεδάκια, φορεματάκια, πολιτισμένα πράματα, όχι tattoos και μαλλί μες στη μούρη, έλεος.
Μετά ένας παλιός φίλος με είχε ρωτήσει κάποτε αν άκουγα γκαράζ, το οποίο σιχαινόταν γιατί ένας γκαραζάς έκανε την αδερφή του να κλαίει. Ξενέρωσα. Βέβαια, ένας μαλάκας μέταλλος σε μια κρίση ανδρισμού είχε χτυπήσει μια φίλη μου, κάτι που με ξενέρωσε περισσότερο, όταν όμως γίναμε medieval με την πάρτη του τα πράματα μπήκαν στη θέση τους. Περιττές ίσως λεπτομέρειες για το συντάκτη της βιογραφίας μου.
Νταξ, η στάση μου αρχίζει να ξεκαθαρίζει, σωστά; Όχι; Καλά, μπορώ να γίνω λίγο πιο συγκεκριμένος.
Το γκαράζ, "οι Βουτσάδες" όπως το χαρακτηρίζει ο τραγουδιστής ετούτων εδώ, είναι guilty pleasure φάση, σαν το ροζ, χορεύεται κι αυτό είναι πάντα καλό, σε ειδικές φάσεις, όταν έπινα κυρίως, ήταν η ιδανική υπόκρουση για να στρώσει το βράδυ μου, πάρτυ φάση.
Κι αυτό βασικά κάνουν κι εδώ οι Fuzztones... Ειλικρινά δεν ξέρω πια πότε ένας δίσκος τους είναι γεμάτος διασκευές ή δικές τους συνθέσεις, δεν ξέρω αν είχε και ποτέ σημασία, αλλά ρε πούστη, τα κατάφεραν... Με διασκέδασαν. Εύκολο; Ίσως. Ίσως πάλι όχι...
Κρίση ταυτότητας: Θα ήθελα να είμαι σαλιάρα σε ευμεγέθη boobies
ΑπάντησηΔιαγραφήμεσα είσαι!!(σχεδόν)
ΑπάντησηΔιαγραφήΟΚ, καλή φάση, γέλιο, χαχά XD και τα σχετικά... αλλά οι Fuzztones πού κολλάνε με τους μεταλλάδες, δεν καταλαβαίνω... ?_?
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ, άσχετο, αφού σου άρεσε το Wet Moon , παίζει ένα καινούργιο του ίδιου, Shadoweyes.
Εγώ το βρίσκω λίγο βαρετό, προτιμάω αυτόν εδώ:
http://www.heartshapedskull.com/
Έλα ρεεεεε... Τι Fuzztones τι Manowar, ίδια φάση, διαφορετική θεματολογία...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο Shadoweyes παραλίγο να το αγοράσω πριν από κανα μήνα, αλλά τελικά έπαιξα στα σίγουρα, κοινώς tpbs από Vertigo και 2000ad...
:snort: χαχα! Νομίζω βρήκα καινούργιο κράξιμο για τους Manowarάδες... XD
ΑπάντησηΔιαγραφήVertigo tpbs? Βάλε καμμιά κριτική ντε.
Συναναστρέφεσαι Manowarάδες; Είχα μια απορία πάντα. Βασικά δύο. Καταρχάς γνωρίζουν κάποια γλώσσα, ή απλά στις συνομιλίες τους ανταλλάσσουν πολεμικές ιαχές; Επίσης, αν λερώσεις ένα γούνινο βρακί, μετά πώς το πλένεις; Μπαίνει πλυντήριο;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠλεόν δε συναναστρέφομαι κανέναν, έχω περάσει σε ένα επίπεδο πέρα από το ανθρώπινο και δεν μπλέκομαι με κατώτερες μορφές ζωής.
ΑπάντησηΔιαγραφή