Raw Nerve - Nervous Habits CS

Μόνο εγώ βλέπω πρόσωπα στ' αυτοκίνητα; Όχι, ειλικρινά τώρα. Και συγκεκριμένα κιόλας. Δεν έχει να κάνει μ' αυτό που λένε ότι ο σκύλος μοιάζει στον ιδιοκτήτη του, ο σύντροφος στο/στη σύντροφο και τα σχετικά. Δεν υπάρχει ακριβώς σύνδεση,  σχέση εξάρτησης, τίποτα. Τουλάχιστον όχι από την πλευρά του αυτοκινήτου. 

Απλά ρε, συγκεκριμένα μοντέλα, μου θυμίζουν συγκεκριμένους ανθρώπους, αυτό είναι όλο. Ο Animal, για παράδειγμα, μοιάζει με το Corsa που οδηγώ εγώ, όχι με το Auris του, αυτό παραέχει αθώο "βλέμμα", μια φίλη απ' το μεταπτυχιακό είναι ίδια με Lancia Stratos, ο Soul Auctioneer με DCV, ξέρεις, θες να του χαϊδέψεις τρυφερά την πλάτη και να τον γεμίσεις χρώματα, το Alfa Romeo του '85, αυτό το κλασσικό, έχει την ίδια σκατόφατσα με ένα φίλο που μ' έκανε να γελάω όλη την ώρα, ενώ το Peugeot 304 στο οποίο πιθανότατα έγινε η σύλληψή μου, έμοιαζε τρελά με τον πατέρα μου, σε φάση όταν το πούλησε ξενέρωσα όταν το έβλεπα στο δρόμο γιατί κάποιος άλλος οδηγούσε τη φάτσα του. Απαράδεκτο........ 

Πριν συνεχίσω, θέλω να ξεκαθαρίσω ότι δεν είμαι βίαιος άνθρωπος, όχι όταν είμαι ξεμέθυστος τουλάχιστον, δε γουστάρω να πληγώνω τους άλλους, σωματικά, ψυχικά, άσχετα αν μου είναι πολύ εύκολο, απλά ρε, είναι αυτές οι στιγμές... 

Οι στιγμές που είμαι σ' αυτή τη μάντρα με τα παρατημένα αμάξια, που σαπίζουν στοιβαγμένα το ένα πάνω στο άλλο, ξεχασμένα, σχηματίζοντας πανύψηλους μεταλλικούς όγκους,  και μ' ένα σφυρί τους γαμάω τα πρόσωπα, το ένα μετά το άλλο, μέχρι να μη μοιάζουνε πια με πρόσωπα, να μη μου θυμίζουν κανένα, να μην έχουν μάτια, βλέμμα, έκφραση, μέχρι να μη μείνει τίποτα άλλο από μια μάζα από τσαλακωμένα σίδερα... Μέχρι να σταματήσουν να με κοιτάζουν...