14/2/12

Swans - We Rose From Your Bed With The Sun In Our Head

Η γιορτή των ερωτευμένων... Τι μπορεί να σημαίνει άραγε σε μια πόλη που καίγεται; Τίποτα. Τίποτα απολύτως. Ροζ μαλακίες κρεμασμένες σε εποχιακά μαγαζιά που πιστεύουν ότι έτσι καθυστερούν το αναπόφευκτο. Λίγα ψιλά για να γίνουμε. Για να τη βγάλουμε. Για να ζήσουμε. Λίγο. Και σήμερα. Για να είμαστε και σήμερα ερωτευμένοι. Για να είμαστε ερωτευμένοι τουλάχιστον σήμερα.
Το συναισθηματικό κενό που μόνιμα αισθάνομαι το έχω αποδώσει στο ότι πολύ παλιά βίωσα τον ξεριζωμό ανθρώπων από τη ζωή μου ξαφνικά. Και βίαια. Και δεν έγινα ο Batman. Κι από τότε πιστεύω ότι γι' αυτό το λόγο μου χρειάζεται να αγαπιέμαι. Συνεχώς, ουσιαστικά και παράφορα. Αλλιώς μετά κάνω μαλακίες, πάω και γίνομαι διάσημος και τέτχια. 
Όχι, μη σε πιάσει η μαλακία τώρα, "Ω! Σοβαρά, έζησε την τρρρραγωδία μικρός, αισθάνομαι τόσο άσχημα για 'κείνον", άντε και γαμήσου, μη με λυπάσαι ρε βόδι, παραμένω πιο όμορφος, πιο έξυπνος και πιο ταλαντούχος από 'σένα με τα ευγενικά συναισθήματα, κι όταν τα τινάξω θα μου κάνουν και άγαλμα και η μαρμάρινη πούτσα που θα μου βάλουν για να δείξουν το καλλιτεχνικό μου εκτόπισμα, θα φαίνεται από το φεγγάρι. Άντε γαμήσου είπα; Λέω...
Όταν μιλάω για "λατρεία" δεν την εννοώ σε φάση θαυμαζμό και αηδίες, μιλάω για ανιδιοτελή αγάπη, ολοκληρωτική, γνήσια. Ολόκληρα κομμάτια από δαύτη. Δεν είναι ότι δεν υπάρχει αυτό στη ζωή μου, μόνο οι μαλάκες δεν έχουν, αλλά θέλω κι άλλο. Είμαι πρεζάκιας για αγάπη. Αυτό. Αυτό ρε. Μόνο. Ποσότητα. Και ποιότητα. Το αξίζω γάμα τα.
Ο έρωτας είναι μαλακία ρε, σε κάνει ηλίθιο, είναι σαν αρρώστια, με όλη την αποχή από το φαγητό, τους πόνους χαμηλά, το ότι κυκλοφορείς μόνιμα μ' ένα χαμόγελο βλακώδους ευφορίας, τις ταχυπαλμίες όταν τη βλέπεις να πλησιάζει, μαλάκα, τι τα θες; Χέστο καλύτερα. Και παίζει και η γαμημένη η ζήλεια σε φάσεις,όταν την πλησιάζει κανένας πιο κοντά από τα πέντε μέτρα, όταν αυτή κοιτάει δεξιά κι αριστερά, αυτή η φωτογραφία στο γραφείο της με 'κείνον που δεν είναι ο αδερφός της και δε λέει να ξεφορτωθεί παρότι της το 'χεις φέρει απέξω απέξω, ο τρόπος που την αγκαλιάζουν οι παλιοί της φίλοι, τα μουνόπανα, δεν ξέρουν να τα βάζουν στις τσέπες τα ξερά τους, γιατί πρέπει να την αγγίζουν όλη τη γαμημένη ώρα κι αυτή γιατί γελάει;
Με καταλαβαίνεις; Με νιώθεις; Εννοείται... Υπήρξες αυτός ο μαλάκας. Ο κολλημένος. Ο κτητικός. Δεν ήθελες να το πιστέψεις όταν σε έστειλε, ε; Έκλαψες κιόλας;  Μαλάκα... Γελοίε...
Αν την αγαπούσες ρε ηλίθιε, ανιδιοτελώς, όπως το εννοώ εγώ, δε θα σε ένοιαζε και να 'χε πηδηχτεί, και να πηδιόταν ακόμα, με τη μισή συνέλευση των Αγανακτιζμένων του Συντάγματος (τους θυμάστε αυτούς;). Αν την αγαπούσες θα σε ένοιαζε μόνο να είναι καλά. Με όποιον και να είναι.
Η ηλιθιότητα του ανθρώπινου είδους με σοκάρει, περιορίζονται σε κάτι απτό, κάτι συγκεκριμένο, κάτι που μπορούν να αγγίξουν όποια στιγμή γουστάρουν, κι ας την κοπανήσει όταν ξεράσει ο ένας με την πάρτη του άλλου, και χάνουν το ουσιωδέστερο, τα πάντα, το γαμήσι φταίει νομίζω, έχει αναχθεί σε κάτι απόλυτα σημαντικό, λες και τι έγινε άμα γαμήσω τη φίλη μου; Θα σταματήσει να είναι φίλη μου; Ναι ρε! Εννοείται ότι θα σταματήσει, δεν είναι το πιο γελοίο πράγμα του κόζμου; Ένα γαμήσι είναι ρε, σαν ένα πιάτο φαΐ, ξέρω 'γω, συμβαίνει, το χρειάζεσαι, και τι έγινε; Και τη γκόμενα του κολλητού μου και τι έγινε;  Τι έγινε; Δε μας αγαπάς και τους δύο; Ανιδιοτελώς; Θα ρίσκαρες να χάσεις κάποιον από μας; Απλά αράζαμε στον καναπέ σου, καπνίζαμε και μας ήρθε η όρεξη... Φυσιολογικό δεν ακούγεται; Όχι; Δες το άλλο... Πώς θα ήταν η ζωή σου χωρίς εμάς μέσα; Δε θα ήταν τελείως σκατά; Φυσικά και θα ήταν... Πάρε την απόφασή σου και τελείωνε.
Και δε με νοιάζει που θα σε χάσω. Όχι, αλήθεια τώρα. Αφού με ξέρεις πως είμαι. Όπως γράφω, έτσι σβήνω. 
Ξέρεις τι μου λείπει; Μου λείπει η αγάπη σου, ρε καριόλη. Ο τρόπος που με αγαπούσες. Που τον θεωρούσα γνήσιο. Απλό. Ουσιαστικό. Ανιδιοτελή. Εντάξει, γράψε λάθος... Εσύ να 'σαι καλά...   

20 σχόλια:

  1. Με το ελαφρυντικό αυτών που έχω καταπιεί από τις 3πμ, έρχομαι να σου δώσω το δικό μου όρισμό.
    Αγάπη είναι να φιλιέσαι αμέσως αφού ο άλλος/-η έχει φτύσει χλέπα-cheesecake, να του/της μαζεύεις τα μυξόχαρτα, να του/της σπας το σπυράκι δίπλα στο σουφρί, κι όταν γδύνεται να νιώθεις σα 15χρονο...
    Οk, την κατέθεσα τη σοφία μου, πάω να πεθάνω. Το ανωτέρω θα το ακούσω όταν θα μπορώ ν'ακούω ξανά..για την ώρα είναι όλα βουλωμένα.
    Καργιόλη πυρετέ σταδγιάλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το ποστ σου έχει τίτλο Swans - We Rose From Your Bed With The Sun In Our Head.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. όποιος δεν αγαπάει τον ράγκεντι, θα του σπάσω το κεφάλι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. θα μου κλάσεις τ αρχίδια αχαχαχαχαχαχαχαχα
      Μισώ το Ράγκεντι για δυο λόγους εκ των οποίων θα αναφέρω μόνο τον ένα.
      Είναι χαρισματικός όσο δε παίρνει . . .

      Διαγραφή
  4. hey Jim,
    live album?οι swans;ήταν ανάγκη;τώρα;
    όσο για το post περίμενα ειδικά σήμερα να έχει ως τίτλο Prurient -Colonialist Nature And Misanthropy.χα!
    αλλά εγώ σήμερα είμαι σε κατάσταση Half Japanese-We Are They Who Ache With Amorous Love.σε ρετρό φάση και σε φουλ συναίσθημα.αγάπη ρε, μπουνιά.και προσπαθώ ακόμα να αγαπήσω.ανιδιοτελώς.γιατί και στο μυαλό μου δεν υπάρχει άλλος τρόπος αγάπης.και για να συνεχίσω την ανέξοδη παράθεση τίτλων The River That Runs With Love Won't Run Dry.αυτά.
    Υ.Γ. κι εσύ νά σαι καλά.που δεν είσαι.
    Υ.Γ.2 αν έχεις κανά link κάνε τον κόπο και στείλε μου ένα mail.we too like it lossless σε αυτή την περίπτωση.ναι το ξέρω ότι είναι ύβρις απέναντι στον michael αλλά φράγκα δεν έχω ούτε για τον ψυχίατρο.θα καταλάβει αυτός.ο michael όχι ο ψυχίατρος.αυτός μόνο φάρμακα γράφει.για να μου περάσει.η αγάπη.
    και η ανιδιοτέλεια.τέλια.τέλεια.τελεία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τίτλος θανατηφόρος, εικόνα γάμησέ τα, κείμενο φαλτσέτα!
    Ρε φίλε, τι μας έκανες πάλι;
    Κατάλαβες τι;...

    Να ναι καλά ο Scary Rabbi που με έστειλε εδώ απόψε...
    Νομίζω πως αυτός ο τύπος σε αγαπάει ανιδιοτελώς.
    Και τώρα και πάντα.
    Και σου αξίζει με τέτοια που γράφεις κι έτσι όπως σκέφτεσαι!!!!!

    Και γαμώ...
    Μεγάλο κείμενο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το ξέρω. Κι εμένα δε μου είναι ΤΕΛΕΙΩΣ αδιάφορος. ΧεΧεχε. Ν' ακούσεις το δίσκο. Είναι λάιβ btw...

      Διαγραφή
  6. σε ευχαριστώ. δεν σε ξέρω όσο θα έπρεπε, ξέρω αυτόν, νιώθω ότι σε ξέρω μέσω εκείνου και σε αναγνωρίσω ανατριχιαστικά πολύ μέσω εκείνου και σε ευχαριστώ και πάλι για αυτό που γράφεις. είναι η δεύτερη φορά που δακρύζω γελώντας (όσο μελοδραματικό και εάν ακούγεται).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. πολύ σοβαρά τώρα...από τα πιό ωραία κείμενα περί του θέματος που έχω διαβάσει.never lose your soul ρε μαλακα ραγκεντυ,η αληθεια σου βγαινει και κυλαει σαν γαμημενος καταρραχτης.Η μερα που γαμησες τον σαικο σοουλ.σε ευχαριστω.παραλίγο για 50η φορα να πάρω την πρώην μου τηλεφωνο,κατι που δεν εκανα,κατι που μου λεει οτι ειμαι πια δυνατος.παω να γραψω στο δικο μου μπλογκ τωρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή