22/3/11

Dream Diary - You Are The Beat

Ειλικρινά, για πόσα χρόνια ακόμα ο ήχος της Sarah Records θα βασανίζει τις νύχτες των εφήβων, ώστε να σηκώνονται το πρωί και να θέλουν να αναπαράγουν αυτούς ακριβώς με τη δική τους μπάντα; Όσο υπάρχουν φλώροι, φαντάζομαι... Δε με χαλάει. Σε φάσεις το γουστάρω κιόλας. 
Ως γνωστόν απεχθάνομαι το "αντριλίκι", ιδίως στη μουσική, γιατί τη σταματάει από το να είναι τέχνη, την κάνει μπούρδα, κάτι για τ' αγόρια μόνο. Μαλακία. Αν και το twee ξεκίνησε ως η αντίδραση στο πανκ, μάλλον των Exploited θα προσέθετα, αποδείχθηκε πιο "punk" με την τελείως anti-violence φάση του. Ουσιαστική αντίδραση. Ενώ οι σοβαροί punks κοίταζαν να σταματήσουν το κοινό τους από το να μη γυρίσει αιμόφυρτο στη μάνα του, εδώ δεν υπήρξε ποτέ το δίλημμα βίας - μη βίας, ήταν κάτι αδιανόητο στο scene, κάτι τελείως εκτός. Γαμάτο; Σαφώς...
Τους λατρεύω αυτούς τους παραλληλισμούς. Σα να αποδεικνύεται κάθε φορά η αξία του τίποτα
Ναι. Ας πούμε και δυο λόγια για το πόνημα... 
Οι Dream Diary είναι όλα τα κλισέ. Αν δεν ήταν τόσο χάλια η φωνή του έτσι, θα τους γούσταρα πολύ περισσότερο, αλλά είναι λίγο άχρηστος. Κρίμα γιατί οι κιθάρες είναι ζάχαρη. Δε γαμιέται.
Όσο έπαιζε αυτό από πίσω κουνούσα ασυναίσθητα το κεφάλι, κάτι που μπορεί να σημαίνει μόνο ένα πράγμα: ο σκοπός επετεύχθη - maximum tweeness achieved. Κι αυτό με έκανε χαρούμενο.  

6 σχόλια:

  1. Τον Ian Mc Kaye λες;Χα!Άλλη φάση.
    Βασικά και μένα η φωνή με χάλασε, αν το είχε δουλέψει με τις μελωδίες θα λέγαμε για super twee αναβίωση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Άστα... Μέγιστος Κακοφωνίξ ο Tweeλας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εγώ πάντως το έχω λιωσει το δισκιο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλά κάνεις αφού γουστάρεις!Κοίτα, ο ήχος τους είναι πολύ καλός.Οι συνθέσεις καλές, απλά θα μπορούσαν να είναι πιο αβανταδόρικοι αν οι μελωδίες των τραγουδιών ήταν πιο "ψαγμένες".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μωρέ δε με χαλάει η έλλειψη ψαγμενιάς, twee είναι στην τελική, δε ζητάω τίποτα πέρα από τα προφανή, ο τραγουδιάρης όμως είναι άθλιος ρε... Α-ΘΛΙ-ΟΣ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή