1/10/11

Prurient - Bermuda Drain

Δεν μπορώ να περιγράψω καν πόσο γαμάει αυτός ο δίσκος. Μου τον πάσσαρε, όπως και τη φωτό, προ αμνημονεύτων ο άνθρωπος που 'χω πρήξει τ' αρχίδια περισσότερο απ' όλους μπας και ξανανοίξει το γαμημένο μπλογκ του, αλλά αυτός εκεί... 
Σκέφτηκα να γράψω κάνα Ψυχοφιξιόν, αλλά είναι αρκετά τέχνη από μόνο του, δε χρειάζεται τις δικές μου μπούρδες. Είναι μια βουτιά στο χάος και τη μιζέρια, άσχημο όσο τίποτα, σήμερα όσο τίποτα, μπροστά όσο τίποτα. Είναι ό,τι περίμενα ν' ακούσω όλο το χρόνο. Πολλά συγκίνησαν, αλλά τίποτα δε μ' έκανε τόσο να θέλω να σηκωθώ από τη γαμημένη καρέκλα μπροστά από τον υπολογιστή και να κάνω κάτι...
Οι λέξεις απλά βγαίνουν στο μεταξύ, σαν αυτόματη γραφή, μόνο που είναι πολύ συγκρατημένο, θέλω το κείμενο να μην ξεφύγει από το στόχο. Θέλω να είναι "καλό", αλλά βολεύομαι και με το "απλά ειλικρινές". Περνάω ανεμπνευσιές τελευταία. Συμβαίνει και στους καλύτερους. Τέλος πάντων...
Το έργο ξεκινάει με ένα ουρλιαχτό που μοιάζει να κρατάει σε όλη του τη διάρκεια. Η αιώνια ανάγκη του να βγεις από "'κει μέσα", ό,τι και να είναι αυτό, ο εγκλωβισμός που προκαλούμε οι ίδιοι, στα τετριμμένα, στις υποχρεώσεις γιατί "έτσι πρέπει", είναι η πουτάνα η τέχνη διέξοδος; Είναι; Είναι ρε; 
Αρχίδια είναι. Σοβαρά τώρα. Δεν είναι. Δεν είναι με την καμία. Σε ξεγελάει για λίγο και μετά σ' αφήνει στα σκατά. Σου λέει ψέματα. Όλη - τη γαμημένη - ώρα. Αλλά το σίγουρο είναι ότι θες να επιστρέψεις σ' αυτό το χάλι, τον εθισμό. Ναι, ακόμα για την τέχνη μιλάω.
Είναι το άσπρο, το μαύρο, είναι το γκρι, αυτό το μπάσταρδο το γκρι, η περιοχή που δεν ξεχωρίζεις ακριβώς. Δεν πας, σε πάει. Σε πάει στο διάολο, και να το ξέρεις αυτό. Και να σηκώσεις ψηλά το κεφάλι δεν ωφελεί, γιατί η ομίχλη είναι σαν τα νερά του βάλτου, αλλά η φάση είναι ότι δεν το θες το γαμημένο το φως στην άκρη του τούνελ. Και το κλείνεις... Κλικ...

10 σχόλια:

  1. Παίζει να διάλεξες τη πιο ταιριαστή φωτογραφία.
    Καλό μήνα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ακόμα και τη φωτό, όπως θα διάβασες, ο άλλος μου την έσπρωξε... Νομίζω έπρεπε να τον βάλω να υπογράψει και το κείμενο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η φωτογραφία γαμάει περισσότερο κι απ'το δίσκο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μια χαρά τα λες για τη τέχνη.Απλά αναβάλεις το μοιραίο.Κερδίζεις ώρες,μέρες νύχτες.
    Κάποιες φορές λειτουργεί και αντίστροφα όμως.Το γαμημένο γκρι...
    Κατέβασα το δισκάκι αλλά λόγω ιογενούς πάθησης του personal com μου δε μπορώ να το κάνω extract:/
    Ελπίζω να τα καταφέρω.
    Όσον αφορά τη φωτο η πρέζα δεν είναι τέχνη,η τέχνη είναι πρέζα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ...πραγματικά μας γάμησαν από παντού οι Prurient και πραγματικά χαίρομαι που τα καλύτερα album της χρονιάς προέρχονται από την "σκοτεινή πλευρά"...

    υγ: κάτι πήρε το αυτί μου ότι "ο άλλος" σκέφτεται ν' ανοίξει νέο (μουσικό) blog και θα προσπαθήσει να αναδείξει τις ομορφιές-χάρες της μουσικής κουλτούρας των amish...

    υγ2: φακ αρτ, λετς ντανς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Άντε μπράβο "άλλε" και πολύ άργησες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ανελέητος βιασμός της ακοής. Θέλω να παίζει repeat στα ηχεία της Βουλής. Και οι πόρτες κλειδωμένες. Και τα βουλευτολείψανα μέσα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή