Le Corbeau - Moth on the Headlight

Δεν ξέρω για πόσο ακόμα οι Sonic Youth θα ρυπαίνουν τα μυαλά των νέων ανθρώπων. Εύχομαι να το κάνουν για πάντα. Πραγματικά... Νομίζω ότι η πραγματικά σημαντική μουσική πρέπει να περιέχει αυτές τις στρυφνές μελωδίες τους μέσα. Τις συγχορδίες που ακούγονται λάθος, αλλά αν παρατηρήσεις το σύνολο, βγάζει αυτό το Confusion is SEX πράμα που πρέσβευαν πριν χρόνια. Που είναι εξίσου ουσιώδες σήμερα. Που απευθύνεται στους κατεξοχήν "μπερδεμένους" ανθρώπους, με πάθη, ανασφάλειες, τέχνη.

Το τελευταίο πόνημα των Le Corbeau το έβαλα να παίζει όσο διάβαζα παράλληλα τα τεύχη του Daredevil που είχε γράψει ο Frank Miller... Νομίζω δε θα μπορούσα να βρω ποτέ πιο ταιριαστό soundtrack. Όλη η κόλαση, η παραίτηση, η απελπισία, όλα έδεσαν μ' αυτούς τους ήχους, έγιναν ένα. Σαν την πρέζα με τους τραπεζικούς υπαλλήλους.

Γαμημένα riffs, ερμηνείες πνιγμένες στον κίνδυνο των λανθασμένων επιλογών, γαμημένη τέχνη απ' άκρη σ' άκρη. Όχι ακριβώς καλοκαιρινό άκουσμα, αλλά ποιος στον πούτσο επέβαλλε τη χαρά μες στην πουτάνα τη ζέστη; Δεν τη ζήτησα, ούτε τη μία, ούτε την άλλη. Έτσι λίγο να αφεθώ θέλω μες στη μαυρίλα, σ' αυτά τα ξεσκισμένα σαξόφωνα...

Μια καλή αρχή, λοιπόν, σε ένα γαμημένο πουτσοφθινόπωρο, να ξεκινήσουμε μετρώντας τις απώλειες μας, τις πληγές μας και να συνεχίσουμε. Στ' αρχίδια μου για που... Παρέα υπάρχει.

Υ.Γ.: Ευχαριστώ αυτό το παιδί στο Μαρκόπουλο για την πάσα...