12/9/11

Amen Dunes - Through Donkey Jaw



Αυτές οι μαλακοταινίες του εγχώριου σινεμά, που γυρίστηκαν στα ‘80s χαρίζοντας εκατοντάδες ονειρώξεις στους και στις έφηβους της εποχής με σταρζ όπως ο Πάνος Μιχαλόπουλος, ο Σταμάτης Γαρδέλης, ακόμα και ο Στάθης Ψάλτης, γιατί ως λαός χαρακτηριζόμαστε από σαβουρογαμίαση, μου βγάζουν μια μελαγχολία… Μια μιζέρια. Ούτε επίπεδο να είχαν. Όπως δεν έχουν και το σωστό soundtrack.
Δηλαδή έχεις μια μεγάλη ατάκα, ας πούμε αυτή που κάνει ο χαιττέος στον έτερο χαιττέο: «Με θυμάσαι, ρε πούστη;» πριν κατεβάσει με βία την αλυσίδα στον καρπό του, μια σκληρή σκηνή, βυθισμένη στην οργή και την απόγνωση, κι από πίσω παίζει μια μαλακία και μισή. Ένα αδύναμο χάλι. Απαράδεκτο.
Ή η πασίγνωστη φάση, που ο Γιώργος Πετρόχειλος καταδεικνύει με σαφήνεια το που βρίσκεται η αλήθεια στον ιερέα πατέρα του (στην ταινία), και στην αμέσως επόμενη σκηνή επιδίδεται, όντας σχεδόν γυμνός, σε ένα χορό αρρωστημένο, σα να είναι ο τελευταίος του. Ο συμβολισμός είναι προφανής. Η νέα γενιά στην κόλαση. Το μίσος, η ντροπή και η λύπηση καθρεφτίζονται στα βλέμματα των γειτόνων που παρατηρούν τα όσα εκτυλίσσονται. Η υπόκρουση; Σκατά και πάλι.
Ή η στιγμή που ο άλλος ο μουστάκιας (δε θυμάμαι το όνομά του, σχωράτε με) βάζει τους βγαλμένους από τεύχος του Λούκυ Λουκ δυναμίτες στη μηχανή και ξεκινάει για το μοιραίο, τελευταίο Γύρο του Θανάτου. Με το που γυρνάει η μίζα και πέφτουν οι τίτλοι, αντί να σε γαμήσει αυτό που βγαίνει από τα ηχεία, σε ξενερώνει. Αίσχος.
Κάτσε να θυμηθώ και καμιά άλλη μεγάλη στιγμή… Απ’ τις «Φυλακές Ανηλίκων» ίσως; Το δεύτερο μέρος. Πιο ρεαλιστικό. Όχι… Παίζει πολύ ποιότητα ρε και μπερδεύομαι. Για κάτσε, μου ήρθε. Βάσια Παναγοπούλου, καρεδάκι απ’ το διάολο, στέκα, μάξι φούστα, θυμός και απέναντι ο Σταμάτης Γαρδέλης, παγωμένο βλέμμα, Full Metal… εχμμμ… Leather συνολάκι, κάτασπρο. Μάλλον. Να φτύνουν στίχους ο ένας στα μούτρα του άλλου, Body Horror, χιλιάρα μηχανή. Θάνατος.
Ναι…
Καλά.
Όχι άλλο κάρβουνο.
Παίρνεις τώρα αυτές τις σκηνές, κόβεις τον ήχο τελείως, και χώνεις από πίσω τους Amen Dunes. Και το όραμα του σκηνοθέτη εξαφανίζεται. Η χαρά είναι απερίγραπτη. Οι καρτουνίστικοι βλακοχαρακτήρες που ενσάρκωναν όοοοολες αυτές οι προσωπικότητες της Έβδομης Τέχνης μεταμορφώνονται σε φιγούρες ενός (ακόμα πιο) σουρεαλιστή John Waters, ή ενός λοβοτομημένου Kenneth Anger, που πετάνε πάνω σε καταραμένους ήχους. Στο χάος. Στην ένταση. Στην έκσταση.
Δοκιμάστε το ρε. Δουλεύει. Δουλεύει στ’ αλήθεια. Κάντε αυτή τη χάρη στον εαυτό σας. Μην κάνετε τέχνη, γίνετε τέχνη. Ανεβείτε επίπεδο. Μπορεί να θεωρείτε ότι δε βγαίνει τέχνη από τα σκατά αλλά μια επίσκεψη στο MoMA θα σας πείσει για το αντίθετο.
Ο εφιάλτης είναι δύναμη. Ο πόνος είναι ο μόνος δρόμος για την ουσιαστική αυτοβελτίωση.
Βασικά… Καλησπέρα σας.

20 σχόλια:

  1. Με πρόλαβες βρε Man με το ριβιού.
    Χαμογελάω, σε λίγες μέρες θα δεις γιατί...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "Γύρος του Θανάτου" με Διονύση Ξάνθο και "Οταν οι ρόδες χορεύουν" Εγώ δεν θέλω μεροκαατό-ου,θελώ χιλιάρα μηχανή κ θά-νατο-ου.."....αφού σε χαλάνε οι ταινείες,τί τις βλέπεις?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ναι, πε μου ότι σε χάλασε αφιερωμένο ποστ; Άσε που το τίγκαρα και στις αναφορές-κουλτούρα για το ξεκάρφωμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. gia perissotero rock-aki,tsekare sto 04:07 tou link
    http://www.youtube.com/watch?v=oguimyzh2Ac
    apo tin taineia "Rokakias tin imera,to vradu kamariera"...enorxistrwsi k geniko soundtrack tou tromou,apo Xristo Kaloou!Hahahahahahaha!
    at your service Ruggedy Man!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ο δίσκος γαμάει, ειδικά αυτό το Lower Mind...κόλαση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. tous eixa anakalypsei tote pou perases to link gia sacred bones.to vrisko aristourgimatiko.

    btw to dokimasa alla gia ena pio olokliromeno apotelesma xriazontai merika montarismata. Isos na kano post kapote to ponima mu an pote oloklirothei.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ωραίο ποστ ρε μαν, το καλύτερό σου εδώ και καιρό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Βασικά γαμάτος δίσκος πραγματικά. Και τώρα ψήθηκα να δω το Σατανάδες στα Σχολεία με υπόκρουση Amen Dunes

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ωραίο κείμενο φίλο.Για το δισκάκι τα χω πει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. τις γουσταρω τις 80's καμμενιες με χιλια.εγω παλι εκανα την ανοησια να παρακολουθησω το τελευταιο πενταλεπτο απο το "ελα ν αγαπηθουμε νταρλινγκ" (τη φαση που κανουν ενα mashup του ομωνυμου κομματιου με το "come with me για να τη βρεις" κ το "ειναι φαση το αγορι") με κλεισμενο τον ηχο κ υποκρουση "wild women with steak-knives" (D.Galas).νταξει,οχι.

    amen dunes δν εχω ακουσει ακομα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ν' ακούσεις. Καλοί είναι.
    Φοβερό μπλογκ παρεμπιπτόντως...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Δε μου πες αν τσέκαρες τη μπάντα όμως...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ωραίο album παρόλο το κάψιμο!

    edlorado

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. μήπως ξέρει κανείς πώς λέγεται το τραγούδι που χορεύει ο Πετρόχειλας;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. αν κ αυτοι οι ηχοι δε με συγκινουν γενικα,με ιντριγκαρισες κ τους ακουσα.εκ πρωτης ακροασεως γουσταρω 1985,Miami beach,For All,Bedroom Drum κ το οργιο Tomorrow Never Knows.τα αλλα δε μου κανανε κατι,ισως ειναι χαλια,ισως απλα χρειαζονται κ αλλες ευκαιριες κ υπομονη.το attention span μου ειναι τραγικο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. @ΠάνωςΚ
    Χμμμμ... Ήξερα κάποτε κάποιον που ήξερε...

    @the_man
    Και το δικό μου. Το ζώδιο θα φταίει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή