12/8/11

The Men - Leave Home

Καμιά φορά κάνεις αυθόρμητα ομαδοποιήσεις στο κεφάλι σου, πράγματα που "ταιριάζουν" μεταξύ τους, αλλά για σένα μόνο. Για παράδειγμα συγγραφέας είναι και ο Henry Miller αλλά και ο Warren Ellis. Κάτι γενικό, να τους χωράει όλους.
Κάπως έτσι και με τους The Men... Τους έχω τοποθετήσει μαζί με την παρέα που 'χει στήσει την Katorga Works, που έχει το μπλογκ με τις πιο περίεργα ενδιαφέρουσες μουσικές προτάσεις που υπάρχει εκεί έξω, είτε πρόκειται για punk, shoegaze ή death metal, τις φωτογραφίες της Nina Hartmann, τους θεούς τους Merchandise, το συγκλονιστικό hardcore των Natural Law, τις κυκλοφορίες της Youth Attack Records... Μια σκηνή στα βάθη της Αμέρικας που είναι ό,τι πιο ενδιαφέρον έχει προσφέρει αυτή η ήπειρος εδώ και πολύ καιρό. Μια σκηνή που είναι πρώτα και κύρια κοινότητα, ένα σύνολο ανθρώπων που παρακολουθούν ο ένας τη δουλειά του άλλου, χωρίς να τους ενδιαφέρει η όποια καταξίωση. Με πράγματα που γίνονται για να γίνουν, όχι για να γίνουν γνωστά.
Τέχνη... Ακόμα κι αυτή η Not Not Fun μπροστά τους φαίνεται να 'χει κάνει τον κύκλο της, οι punks ήταν πάντα πιο ξεχωριστοί, πιο δύσκολοι από τους χίππηδες, πως να το κάνουμε δηλαδή. Ο λακωνικός είναι πάντα προτιμότερος από το φλύαρο, τόσο απλά.
Στο πόνημα τώρα... Είναι μία περίληψη των όσων αναφέρω παραπάνω. Ένα σημείο αναφοράς για την εν λόγω παρέα. Καταπληκτικό πανκ, που χώνει μέσα χίλια δυο πράγματα, πετυχαίνει να δημιουργήσει ένα ιδιαίτερο αμάλγαμα επιρροών και εκτέλεσης, ένα συναρπαστικό κάτι που σε αρπάζει απ' τα μούτρα και απαιτεί την προσοχή σου.
Στο μεταξύ πρώτη φορά χώνω τόσα λινκς σε ένα άρθρο, αλλά νομίζω ότι έχει τη σημασία του εδώ. Να παρουσιαστεί μια φάση που αξίζει τον κόπο να επισκεφτεί κανείς. Και δεν έχω αναφέρει καν ότι ο δίσκος έχει βγει στη Sacred Bones...  

6 σχόλια:

  1. Δισκάρα. Το λες και καλό που έγινε μόδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μουσικό patchwork θα το έλεγα εγώ το "...ένα ιδιαίτερο αμάλγαμα επιρροών..." σχηματίζοντας και αντιπροσωπεύοντας συγχρόνως την φιλοσοφία της παραγωγής εταιρείας. Αποτίουν φόρο τιμής ιδιαιτέρως στο punk και στο hardcore. Έπιασες και την εκτέλεση που είναι άξια λόγου από μόνη της!
    Δισκάρα ναι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ο καλύτερος δίσκος του 2011 μέχρι στιγμής

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Όσο το ακούω σε ριπίτ τόσο πιο πολύ το καυλώνω το δισκάκι.Και διαφωνώ για τους χίπηδες ρε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή