20/7/11

Bon Iver - Bon Iver

Έχεις ξυπνήσει καμιά μέρα και να αισθάνεσαι γέρος; Η ηλικία δεν έχει σημασία, μόνο αυτό το συναίσθημα της κούρασης που σε ρίχνει πίσω στο κρεβάτι και όχι για να κάνεις κάτι αξιόλογο. Μόνο αυτό... Το γαμημένο. Που σε αποτρέπει από το να τελειώσεις το πρώτο τσιγάρο της μέρας, που σε στέλνει πίσω στα ποτά της προηγούμενης νύχτας, ενώ πασχίζεις να θυμηθείς τι έκανες, αν ξεφτιλίστηκες ή αν ήσουν ο υπεργαμάτος, ακριβώς όπως αισθανόσουν μετά την κατάποση του τρίτου Gin Tonic, τα γεγονότα μετρημένα, σε παράθεση, λίγο θολά όμως...
Πετάς το τσιγάρο στο τασάκι χωρίς να έχεις καπνίσει ούτε το μισό και ανάβεις το δεύτερο. Και κάθεσαι. Και προσπαθείς να θυμηθείς. 
Από πίσω έχεις βάλει να παίζει κάτι τελείως αδιάφορο, είναι πρωί άλλωστε...
Ξεκινάς χαρτογραφώντας τη νύχτα βήμα βήμα, όλα για τον εντοπισμό του λάθους, δε βρίσκεις τίποτα. Πέρασες καλά. Τότε γιατί αισθάνεσαι τόσο σκατά; Για μια στιγμή κάτι σου σκάει, κάτι που δεν είσαι σίγουρος αν είναι αλήθεια ή ένα γεγονός που πίεσες να βγει για να αισθανθείς άσχημα για τον εαυτό σου, γιατί δεν υπάρχει άλλη λογική εξήγηση. Για να είσαι τόσο σκατά σήμερα, σίγουρα κάτι έχεις θάψει βαθιά στη μνήμη σου, κάτω από στρώματα αλκοόλ, σωστά; Ανάβεις κι άλλο τσιγάρο όταν συνειδητοποιείς ότι δεν έχεις πιει γουλιά από τον καφέ σου, ο οποίος έχει κρυώσει. Ίσως την επόμενη φορά να πρέπει να "απολαύσεις υπεύθυνα" έτσι για αλλαγή.
Οι βόλτες απ' την κουζίνα στο σαλόνι δε βοηθάνε. Όσο νερό και να ρίξεις στο πρόσωπό σου δε βοηθάει.
Και ξαφνικά όλα λάμπουν... Το κινητό σου τηλέφωνο. Ίσως αν ανατρέξεις στις κλήσεις που έκανες να βρεθεί η λύση. Το κάνεις.
Καμία έκπληξη.
Κάλεσες πάλι το μοναδικό άνθρωπο που δεν έπρεπε να καλέσεις. Σου απάντησε. Διάρκεια κλήσης: ένα λεπτό και τριανταέξι δεύτερα. Αναρωτιέσαι τι να ειπώθηκε. Ξέρεις, βέβαια. Κάθε φορά τα ίδια. Μεθάς, σηκώνεις το τηλέφωνο και καλείς αυτό το συγκεκριμένο αριθμό. Πάντα. Το ύφος της απόρριψης ποικίλει, αλλά το νόημα παραμένει το ίδιο. Σου υπενθυμίζει ότι αυτό που επιθυμείς περισσότερο απ' όλα να επαναφέρεις στη ζωή σου βρίσκεται κάπου μακριά και, μεταξύ μας, οι επιθυμίες του διαφέρουν από τις δικές σου.
Ανάβεις ακόμα ένα τσιγάρο και το αφήνεις στο τασάκι. Πίνεις μια γουλιά καφέ. Ανοίγεις την τηλεόραση και εύχεσαι να τελειώσει γρήγορα η μέρα...

8 σχόλια:

  1. Πολλές φορές, αλλά μη ψάνεις κινητά και μνήμες χθεσινές ή προχθεσινές..
    Σχεδόν πάντα εμείς οι ίδιοι φταίμε, κανείς άλλος. Τα κλειδιά εμείς τα κρατάμε.
    Στο χέρι του καθενός είναι να πείσει τον εαυτό του να χαμογελάσει γιατί έτσι οφείλει να κάνει απέναντι στη ζωή.
    Ο χειρότερος εθισμός μας, είναι η μιζέρια μας...
    Καλημέρες, έχω βρογχίτιδα ρε μαλάκα καλοκαιριάτικα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. all the songs i've danced on my own
    all the times i was completely stoned..
    http://www.youtube.com/watch?v=8W9DByn4t9s
    sigoura tha itane ena poly wraio vrady man..kai an pires tilefwno ekei pou den eprepe einai giati eimaste synaisthimatikoi re malaka.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. "ο καφές σου, ο οποίος έχει κρυώσει"

    πυξ λαξ αναφορά;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αμάν βρε Δόκτορ... Ας πούμε "Βαμβουνάκη" και ας το κλείσουμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Προσέγγιση στα κάτω μέρη το λέω αυτό.Κι αφού το ρωτάς ναι,ξυπνάω συχνά μ αυτό το ηλίθιο συναίσθημα...ότι τα χρόνια μου ναυαγούν.Και αυτή η μετάπτωση είναι απότομη.Ένα πιώμα δρόμος σχεδόν.Όμως όλα θα κάνουν το κύκλο τους σωστά;Και τελικά τα κερδίσει βραχυπρόθεσμα και προσωρινά το ένστικτο της επιβίωσης.Φακ δεμ ολ ρε.Άκου Δε ντεθ σετ να στανιάρεις...(:

    ΑπάντησηΔιαγραφή