14/6/11

Obits - Moody, Standard and Poor

Είμαι γάματα άσχετος τελικά... Ούτε που γνώριζα την ύπαρξη των εν λόγω κι ας έπαιζε σε τρελά αγαπημένες μπάντες ο leader... Drive Like Jehu, Hot Snakes αναφέρω για τη φάση. Κι έχουν βγάλει κι άλλο δίσκο. Γάμησέ τα... Κι εγώ τους ανακάλυψα φέτος.
Ναι... Αυτά αντί προλόγου...
Τι γράφουμε τώρα; Τίποτα για την αξία του Rock 'N' Roll που έχει γίνει πιο απαραίτητο από ποτέ; Για τους Radio Birdman που τόσο πολύ οι Obits θυμίζουν; Τίποτα για 'μένα; Τίποτα;
Για να δω... 
Μαλάκα, δε βγαίνει.
Μου σκάνε χίλιες δυο εμπνεύσεις, το punk, το garage, οι φράντζες, οι γκόμενες του πίνακα, τ' αυτοκίνητα, οι απολύσεις ως απελευθέρωση, η γοητεία της αποτυχίας, η καύλα της αυτοκαταστροφής... 
Αλλά ρε πούστη είναι πολύ γαμάτος δίσκος για να αναλωθώ σε ένα μαλακοκείμενο που θα εκθειάζω το θεσπέσιο φαινότυπό μου για τρισεκατομμυριοστή φορά... Γαμάτος, αυτό ακριβώς. Τα coolness levels δεν υφίστανται πια, απλά το αφήνεις και κυλάει και σε πάει. Σα βόλτα, σαν το Bill Hicks, δεν έχει μαλακίες εδώ. Τα πράγματα είναι συγκεκριμένα, τα riffs καίνε... Δεν ξέρω, δεν έχω λόγια, ειλικρινά... 

8 σχόλια:

  1. και σκεφτόμουνα "θα γράψει, δεν θα γράψει για obits..."

    πραγματικά τρομερός δίσκος ρε μαν, ο σωστός ήχος, τα σωστά ριφς, η σωστή φωνή, όλα μέσα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ο γενότυπος σου γαμάει περισσότερο από τον φαινότυπό σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. thank you, kind sire, είναι ό,τι πρέπει.
    cheers

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ρε δε το ξερα, τ ακουσα αφοτου το διαβασα εδω ομως. Τι δισκαρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δισκάρα.Τους έχω ακούσει εδώ και καιρό.Νομίζω είναι sub pop.Βλέπεις που σνομπάρεις το nodata;χαχαχαχαχαχαχ

    ΑπάντησηΔιαγραφή