30/5/11

Craft Spells - Idle Labor

Το άκουσα ένα από τα σπάνια ηλιόλουστα πρωινά του Μαρτίου... Ακόμα δεν μπορώ να το ξεπεράσω.
Δεν είναι twee με τη στενή έννοια του όρου, ποιο απ' όλα αυτά που βάζω κάτω από αυτή την ταμπέλα είναι άλλωστε... Χαρούμενο, καλοκαιρινό, με μια μελαγχολία αδικαιολόγητη. Όλα τα σωστά στοιχεία, εν ολίγοις... Με κάνει να θέλω να μπω στ' αμάξι, να βγω εθνική οδό και να σταματήσω μόνο για βενζίνη, όταν χρειαστεί. Θέλω απλά να οδηγώ κι αυτό να παίζει από πίσω... Να γυρνάω, να ρίχνω ένα χαμόγελο στο πίσω κάθισμα και να συνεχίζω... Να μη σκέφτομαι τον προορισμό. Σίγουρα θα είναι καλύτερα από 'δω. Χαμογελάω πάλι.
Τα σιχαίνομαι τα ταξίδια. Το ξεβόλεμα της μετακίνησης για λίγες μέρες, για να δω ανθρώπους που έχω καιρό να δω, για κανένα άλλο λόγο, απλά και μόνο επειδή θα λυπηθώ που τους αφήνω για να επιστρέψω στην καθημερινή μιζέρια μου. Για το αηδιαστικό μηνιάτικο. Ζηλεύω την ανεργία τους, την ξεκούρασή τους, τα σχέδια τους για το μέλλον... Εγώ δεν έχω. Είμαι εδώ και συνεχίζω να ζω παρατείνοντας το σήμερα, γιατί το αύριο μοιάζει σαν ένα ακόμα ταξίδι. Με ξεβολεύει και με κουράζει κι αυτό.
Αλλά τα ξεχνάω όλα όταν βρίσκομαι πίσω από το τιμόνι. Γιατί υπάρχει το τοπίο, τα βουνά, ο δρόμος. Και κανένα τους δεν ενδιαφέρει αν δουλεύω, αν είμαι άνεργος, αν γράφω καλά, αν κάνω τέχνη, αν καπνίζω στο αυτοκίνητο, αν τρώω όλο το φαγητό μου, αν στεναχωριέμαι, θα είναι εκεί ακόμα κι αν εγώ τα παρατήσω όλα και πάω απλά μια βόλτα... Για τη φάση...


Υ. Γ.: Κατέβηκα στο Σύνταγμα χτες... Θα 'θελα να πω ότι η όρεξη, η δύναμη, η μαχητικότητα, η προσήλωση του κόσμου στο "σκοπό" ήταν αρκετή για να σταματήσω να φοβάμαι, αλλά κάτι τέτοιο θα 'ταν ψέμα. Εντάξει, δε θέλω να γράφω για οτιδήποτε έχει να κάνει με πολιτική εδώ, έλα όμως που καμιά φορά η ζωή μπαίνει στη μέση και η τέχνη είναι ξαφνικά λίγη...      

11 σχόλια:

  1. Γνωρίζεις αλήθεια ξεκούραστους ανέργους που κάνουν σχέδια για το μέλλον;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ναι... Δε μένουν Αθήνα και τα όνειρά τους δεν έχουν σχέση με λεφτούρες και δουλειές με κοστούμια σε πολυεθνικάρες μπας και βγάλουν το μήνα, αλλά με υγιή αυτοοργάνωση, η οποία έρχεται φυσιολογικά και όχι σαν απόρροια μιας πολιτικής θέσης ή μιας άλλης...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κατάφερες να με πείσεις ότι θα μου αρέσει αυτός ο δίσκος μόλις από τις πρώτες 6-7 αράδες της ανάρτησης. Όχι και τόσο εύκολο επίτευγμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ωραίο άλμπουμ, μου θύμισε τους Minks που είχα λιώσει βάση του αντίστοιχου post.
    Οι καταστάσεις αντιμετωπίζονται πιο ψύχραιμα αν βρίσκεσαι εκτός της Λεκάνης των 5 εκατομμυρίων υποθέτω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Να χαμογελάς, είναι αντίσταση στην θλίψη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μερικές φορές δεν είναι τόσο εύκολο. Ιδίως όταν σου έχουν χώσει τη μούρη στη χέστρα των 5 εκατομμυρίων...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Το θέμα ''είναι'' ότι δεν υπάρχουν τέτοια θέματα. Είναι εύκολο να το κατανοήσεις και να το δεις, καθώς εφόσον δεν υφίσταται δεν μπορείς να το εντοπίσεις και να πεις ότι υπάρχει και σε απασχολεί. Πιο απλά θέλω αν επιτρέπεται σε αυτό το Blog να αναφέρω ότι βιώνουμε επιβεβλημένη ψευδαίσθηση, και για τούτο όποια προσέγγιση και κατανόηση οδηγεί σε ακόμα μεγαλύτερη σύγχυση και αταξία. Όπως είπε κάποιος λίγες γραμμές πιο πάνω, να χαμογελάς, συμπληρώνοντας, με όλη σου την καρδιά και την αλήθεια που αυτή κρύβει. Να αγαπάς, να ακούς, να είσαι και να μην προσπαθείς ποτέ να γίνεις... γιατί είσαι και οτιδήποτε έξω απο αυτό είναι ψέμα, καθώς πολύ απλά είναι έξω από αυτό... ευχαριστώ για τη φιλοξενία!

    Οι Craft Spells εν τούτο είναι αληθινά απολαυστικοί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Με κέρδισε το κείμενο, καθότι κι εγώ κάπως έτσι είμαι, αλλά εμένα τελικά κατάφερες να με πεισεις από τη φωτογραφία κιόλας...
    Πολύ ωραίος δίσκος. Μου άρεσε. Η χρυσή τομή μεταξύ καλοκαιριού και μελαγχολίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Τη θέλει τη μελαγχολία του το καλοκαίρι, το μόνο σίγουρο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. γαμάτο ρε... πάει για λιώσιμο. όπως ψυλλιάζομαι οτι θα γίνει και με το peaking lights.

    ΑπάντησηΔιαγραφή