Προσπάθεια ξεκούρασης από το όλο Witch House πράμα που μου ‘χει πάρει τα μυαλά… Μετά από τόσο delay αισθάνομαι σα να έχωνα κατσαβίδια στον εγκέφαλό μου. Χρειάζομαι κάτι πιο minimal, πιο punk για να ξεκολλήσω… Πιθανότατα.
Σκαλίζοντας το τεύχος του MRR που έπεσε στα χέρια μου, κόλλησα με τα όσα γράφτηκαν γι’ αυτή τη μπάντα, δυο κοριτσάκια, κιθάρα – ντραμς, που, κατά τα φαινόμενα αλλάζουν θέση ανάλογα με το κομμάτι, μπορεί να κάνω και λάθος, αλλά δε γαμιέται… Τσεκάρω και βλέπουμε. Ίσως αυτή να είναι η «θεραπεία»… Ίσως όχι… Μόνος ένας τρόπος υπάρχει να το ανακαλύψω… Πατάω το play…
Απλές garage, punk, pop συνθέσεις, κακοπαιγμένες όπως πρέπει, ερεθιστικός ερασιτεχνισμός με ψήγματα ιδιοφυΐας, είναι και φίλες των Snowman, αλλά έχω αρρωστήσει πολύ, δεν υπάρχει επιστροφή από όλο αυτό τελικά, ανυπομονώ να σκάσει ένας απάνθρωπα βαρύς χειμώνας, έτσι ώστε όλη αυτή η οδύνη που ‘χω αποθηκεύσει να αποκτήσει ξανά νόημα…
Δεν ξέρω ρε… Καλό για τη φάση του, απλά δεν υπάρχει ταύτιση… Δεν είμαι για χαρούλες, δεν είμαι χαρούμενος, βασικά, κι ούτε θέλω να είμαι… Είμαι δυστυχισμένος σε σημείο εκσπερμάτισης…
Bad timing, sorry, Super Wild Horses…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου